2Hæc dicit Dominus : Juxta vias gentium nolite discere, et a signis cæli nolite metuere quæ timent gentes,

3quia leges populorum vanæ sunt. Quia lignum de saltu præcidit opus manus artificis in ascia :

4argento et auro decoravit illud : clavis et malleis compegit, ut non dissolvatur :

5in similitudinem palmæ fabricata sunt, et non loquentur : portata tollentur, quia incedere non valent. Nolite ergo timere ea, quia nec male possunt facere nec bene.

6Non est similis tui, Domine : magnus es tu, et magnum nomen tuum in fortitudine.

7Quis non timebit te, o rex gentium ? Tuum est enim decus : inter cunctos sapientes gentium, et in universis regnis eorum, nullus est similis tui.

8Pariter insipientes et fatui probabuntur : doctrina vanitatis eorum lignum est.

9Argentum involutum de Tharsis affertur, et aurum de Ophaz : opus artificis et manus ærarii, hyacinthus et purpura indumentum eorum ; opus artificum universa hæc.

10Dominus autem Deus verus est, ipse Deus vivens, et rex sempiternus. Ab indignatione ejus commovebitur terra, et non sustinebunt gentes comminationem ejus.

11Sic ergo dicetis eis : Dii qui cælos et terram non fecerunt, pereant de terra et de his quæ sub cælo sunt !

12Qui facit terram in fortitudine sua, præparat orbem in sapientia sua, et prudentia sua extendit cælos :

13ad vocem suam dat multitudinem aquarum in cælo, et elevat nebulas ab extremitatibus terræ : fulgura in pluviam facit, et educit ventum de thesauris suis.

14Stultus factus est omnis homo a scientia : confusus est artifex omnis in sculptili, quoniam falsum est quod conflavit, et non est spiritus in eis.

15Vana sunt, et opus risu dignum : in tempore visitationis suæ peribunt.

16Non est his similis pars Jacob : qui enim formavit omnia ipse est, et Israël virga hæreditatis ejus : Dominus exercituum nomen illi.

17Congrega de terra confusionem tuam, quæ habitas in obsidione :

18quia hæc dicit Dominus : Ecce ego longe projiciam habitatores terræ in hac vice, et tribulabo eos ita ut inveniantur.

19Væ mihi super contritione mea, pessima plaga mea : ego autem dixi : Plane hæc infirmitas mea est, et portabo illam.

20Tabernaculum meum vastatum est, omnes funiculi mei dirupti sunt : filii mei exierunt a me, et non subsistunt. Non est qui extendat ultra tentorium meum, et erigat pelles meas.

21Quia stulte egerunt pastores, et Dominus non quæsierunt : propterea non intellexerunt, et omnis grex eorum dispersus est.

22Vox auditionis ecce venit, et commotio magna de terra aquilonis, ut ponat civitates Juda solitudinem, et habitaculum draconum.

23Scio, Domine, quia non est hominis via ejus, nec viri est ut ambulet, et dirigat gressus suos.

24Corripe me, Domine, verumtamen in judicio, et non in furore tuo, ne forte ad nihilum redigas me.

25Effunde indignationem tuam super gentes quæ non cognoverunt te, et super provincias quæ nomen tuum non invocaverunt, quia comederunt Jacob, et devoraverunt eum, et consumpserunt illum, et decus ejus dissipaverunt.