STRONGS NT 544: ἀπειθέω

ἀπειθέω, ἀπειθῶ; imperfect ἠπείθουν; 1 aorist ἠπείθησα; "to be ἀπειθής (which see); not to allow oneself to be persuaded; not to comply with;

a. to refuse or withhold belief (in Christ, in the gospel; opposed to πιστεύω): τῷ υἱῷ, John 3:36; τῷ λόγῳ, 1 Peter 2:8; 1 Peter 3:1; absolutely of those who reject the gospel, (R. V. to be disobedient; cf. b.): Acts 14:2; Acts 17:5 (Rec.); ; Romans 15:31; 1 Peter 2:7 (T Tr WH ἀπιστοῦσιν).

b. to refuse belief and obedience: with the dative of thing or of person, Romans 2:8 (τῇ ἀλήθεια); f (τῷ θεῷ); 1 Peter 4:17; absolutely, Romans 10:21 (Isaiah 65:2); Hebrews 3:18; Hebrews 11:31; 1 Peter 3:20. (In the Sept. a common equivalent to מָרָה, סָרַר; in Greek writings often from Aeschylus Ag. 1049 down; in Homer et al. ἀπίθειν.)

απειθεί απείθει απειθείν απειθείς απειθείτω απειθησαντες απειθήσαντες ἀπειθήσαντες απειθήσασι απειθήσασί απειθησασιν ἀπειθήσασιν ἀπειθήσασίν απειθήση απειθήσης απειθήσητε απειθουντα απειθούντα ἀπειθοῦντα απειθούντας απειθουντες απειθούντες ἀπειθοῦντες απειθουντων απειθούντων ἀπειθούντων απειθουσι απειθούσι ἀπειθοῦσι απειθουσιν απειθούσιν ἀπειθοῦσιν απειθώ απειθων απειθών ἀπειθῶν ηπειθήσαμεν ηπειθησαν ηπείθησαν ἠπείθησαν ηπειθησατε ηπειθήσατε ἠπειθήσατε ηπείθησε ηπειθουν ηπείθουν ἠπείθουν apeithesantes apeithēsantes apeithḗsantes apeithesasin apeithēsasin apeithḗsasin apeithḗsasín apeithon apeithôn apeithōn apeithō̂n apeithounta apeithoûnta apeithountes apeithoûntes apeithounton apeithountōn apeithoúnton apeithoúntōn apeithousi apeithoûsi apeithousin apeithoûsin epeithesan epeíthesan ēpeithēsan ēpeíthēsan epeithesate epeithḗsate ēpeithēsate ēpeithḗsate epeithoun epeíthoun ēpeithoun ēpeíthounInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts