STRONGS NT 4757: στρατιώτης

στρατιώτης, στρατιωτου, ὁ (from στράτιος ((cf. στρατεύω)), like ἡλιώτης, κλοιωτης, ἠπειρώτης), from Herodotus down, a (common) soldier: Matthew 8:9; Mark 15:16; Luke 23:36; John 19:2; Acts 10:7; Acts 12:4, etc.; with the addition of Ἰησοῦ Χριστοῦ, metaphorically, a champion of the cause of Christ, 2 Timothy 2:3.

στρατιωται στρατιώται στρατιῶται στρατιωταις στρατιώταις στρατιωτας στρατιώτας στρατιωτη στρατιώτη στρατιώτῃ στρατιωτην στρατιώτην στρατιωτης στρατιώτης στρατιωτων στρατιωτών στρατιωτῶν στρατοήρυξ stratiotai stratiôtai stratiōtai stratiō̂tai stratiotais stratiōtais stratiṓtais stratiotas stratiōtas stratiṓtas stratiote stratiōtē stratiṓtei stratiṓtēi stratioten stratiōtēn stratiṓten stratiṓtēn stratiotes stratiōtēs stratiṓtes stratiṓtēs stratioton stratiotôn stratiōtōn stratiōtō̂nInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts