STRONGS NT 4171: πόλεμος

πόλεμος πολέμου, ὁ (from ΠΑΛΩ, πολέω, to turn, to range about, whence Latinpello, bellum; (but cf. Fick 1:671; Vanicek, 513)) (from Homer down), the Sept. for מִלְחָמָה;

1. properly,

a. war: Matthew 24:6; Mark 13:7; Luke 14:31; Luke 21:9; Hebrews 11:31; in imitation of the Hebrew מִלְחָמָה עָשָׂה followed by אֵת or עִם (Genesis 14:2; Deuteronomy 20:12, 20), πόλεμον ποιεῖν μετά τίνος, Revelation 11:7; Revelation 12:17; Revelation 13:7 (here L omits; WH Tr marginal reading brackets the clause); (cf. μετά, I. 2 d.).

b. a fight, a battle (more precisely μάχη; "in Homer (where Iliad 7, 174 it is used even of single combat) and Hesiod the sense of battle prevails; in Attic that of tear" (Liddell and Scott, under the word); cf. Trench, § 86:and (in partial modification) Schmidt, chapter 138, 5 and 6): 1 Corinthians 14:8; Hebrews 11:34; Revelation 9:7, 9; Revelation 12:7; Revelation 16:14; Revelation 20:8.

2. a dispute, strife, quarrel: πόλεμοι καί μάχαι, James 4:1 (Sophocles El. 219; Plato, Phaedo, p. 66 c.).

επολιόρκει επολιόρκησεν επολιόρκουν οὐχὶ πεπολιόρκημαι πολεμοι πόλεμοι πολεμον πόλεμον πόλεμόν πολεμος πολέμος πόλεμος πολέμου πολεμους πολέμους πολεμω πολέμω πολέμῳ πολεμων πολέμων πολιά πολιαί πολιάν πολιάς πολιορκήσαι πολιορκήσουσι πολιορκήσουσιν πολιορκία πολιορκουμένη πολιορκούντα πολιορκούντων πολιορκούσι πολιού ouchi polemo polemō polemoi polémoi polémōi pólemoi polemon polemōn polémon polémōn pólemon polemos pólemos polemous polémousInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts