2670. katapontizó
Thayer's Greek Lexicon
STRONGS NT 2670: καταποντίζω

καταποντίζω: passive, present καταποντίζομαι; 1 aorist κατεποντίσθην; to plunge or sink in the sea; passive in the intransitive sense, to sink, to go down: Matthew 14:30; a grievous offender for the purpose of killing him, to drown: passive Matthew 18:6. (Lysias, Demosthenes, Polybius, Diodorus, Plutarch (Josephus, Antiquities 10, 7, 5; 14, 15, 10;

c. Apion. 2, 34, 3), others; the Sept.; (cf. Winer's Grammar, 24; Lob. Phryn., p. 361 note).)

Forms and Transliterations
καταποντιζεσθαι καταποντίζεσθαι καταποντιούσιν καταποντισάτω καταποντισθη καταποντισθή καταποντισθῇ καταποντισμού καταπόντισον καταπραύνει καταπραύνεις καταπραύνης καταπτήσσει κατάπτωμα κατεπόντισε κατεπόντισέ κατεπόντισεν κατεπρονόμευσαν κατέπτηκε κατέπτησον katapontisthe katapontisthē katapontisthêi katapontisthē̂i katapontizesthai katapontízesthai
Links
Interlinear GreekInterlinear HebrewStrong's NumbersEnglishman's Greek ConcordanceEnglishman's Hebrew ConcordanceParallel Texts
2669
Top of Page
Top of Page