Thayer's Greek Lexicon STRONGS NT 2670: καταποντίζωκαταποντίζω: passive, present καταποντίζομαι; 1 aorist κατεποντίσθην; to plunge or sink in the sea; passive in the intransitive sense, to sink, to go down: Matthew 14:30; a grievous offender for the purpose of killing him, to drown: passive Matthew 18:6. ( Lysias, Demosthenes, Polybius, Diodorus, Plutarch ( Josephus, Antiquities 10, 7, 5; 14, 15, 10; c. Apion. 2, 34, 3), others; the Sept.; (cf. Winer's Grammar, 24; Lob. Phryn., p. 361 note).)
Forms and Transliterations καταποντιζεσθαι καταποντίζεσθαι καταποντιούσιν καταποντισάτω καταποντισθη καταποντισθή καταποντισθῇ καταποντισμού καταπόντισον καταπραύνει καταπραύνεις καταπραύνης καταπτήσσει κατάπτωμα κατεπόντισε κατεπόντισέ κατεπόντισεν κατεπρονόμευσαν κατέπτηκε κατέπτησον katapontisthe katapontisthē katapontisthêi katapontisthē̂i katapontizesthai katapontízesthaiLinks Interlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts |
|